نویسندگان
چکیده
مرثیه یا سوگسروده، گونهای ادبی است که شاعران در سوگ خویشاوندان، یاران، پادشاهان، وزیران، بزرگان قوم، عالمان دین و شرح ائمة معصومین سروده شده باشند. در مرثیه، به بیان مناقب، فضایل و مکارم شخصِ در گذشته میپردازند، شأن و مقام او را گرامی میدارند و از دست رفتنش را ضایعهای عظیم جلوه میدهند. مرثیههای شاعران معاصر نیز سرشار از احساس همدردی و گویای همدلی طبقات گوناگون اجتماعی از خواص و عوام در بروز حوادث ناگوار روزگار نظیر بیماری، زندان، وفات بزرگان دین و مرگ عزیزان و خویشان است. پژوهش حاضر به شیوة توصیفیـ تحلیلی به بررسی سوگ سروده و عنصر حسرت و جنبههای مختلف آن در اشعار سه تن از شاعران نیمایی (قیصر امینپور، فریدون مشیری و حمید مصدق) پرداخته میشود و همراه با ذکر نمونههایی، تحلیلی از آن صورت میگیرد. بر اساس یافتههای ارائه شده میتوان گفت از میان سوگسرودهایِ شاعران معاصر، آنهایی که در رثای خانواده و دیگر شاعران سرودهاند، به دلیل بسامد بالا و کاربرد فرهنگیشان از اهمیت بیشتری برخوردارند. بخشی از مراثی نیز دربارة شخصیتهای انقلاب و برآمده از اعتقادی دینی است.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Elegy in contemporary poetry; a comparative study
نویسندگان [English]
چکیده [English]
Lamentation" is a type of poetry written in mourning for relatives, friends, kings, ministers, elders of the people, religious scholars and the description of the Imams of the Infallibles (peace be upon them). In the mourning, they express and remember Manaqib, the virtues and virtues of the person in the past, respect his dignity and position, and make his loss appear as a great loss. The laments of contemporary poets are full of empathy and express the empathy of various social classes of properties and the common people in the occurrence of tragic events such as illness, imprisonment, death of religious leaders and the death of loved ones and relatives. The poets try to present poetic themes and images, mention religious beliefs, rituals and social customs and folk beliefs during mourning in order to express their outward and inward feelings and emotions and the people of the time. This article examines the element of "regret and sorrow" and its various aspects in the poems of several Nimai poets - Qaisar Aminpour, Fereydoun Moshiri and Hamid Mossadegh - and with the mention of examples, an analysis is made
کلیدواژهها [English]