پژوهشنامهٔ جریان شناسی شعر و داستان ادبیات معاصر ایران
بررسی گفتمان قالب به مردم در سه برهۀ زمانی عصر مشروطه
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
چکیده
همراهی کردن مردم با دولت در برهه‌های سخت لازمۀ بقای یک دولت است و نوع گفتمان حاکم بر جامعه از سوی صاحبان قدرت اعم از قدرت سیاسی، فرهنگی، اقتصادی می‌تواند نقش اثرگذاری در همراه کردن مردم یا عدم همراهی آنان با خود داشته باشد و می‌تواند گویای گفتمان قالب و آشکار کنندۀ اهداف و انگیزه‌های صاحبان آن گفتمان نیز باشد. مردم ایران با جریان مشروطه‌خواهی و استقرار آن سپس با شکل‌گیری استبداد صغیر و بعد هم در زمان جنگ جهانی اول با گفتمان‌هایی متفاوتی در برخی متون تاریخی هم در زبان نثر هم در زبان نظم مورد توجه قرار گرفته‌اند. گاهی شجاعت آن‌ها ستوده شده و گاهی نادانی آنان مورد نکوهش قرار گرفته است، زمانی مردم نجیب ایران قلمداد می‌شوند و در زمان دیگر مردم بی‌حس و بی‌حال و فاقد آگاهی، این پژوهش با روش توصیفی– تحلیلی بر آن است تا ضمن روشن کردن نوع گفتمان قالب نسبت به مردم در روزگار مشروطه به این پرسش پاسخ دهد که نوع نگاه به مردم در زمان رخدادهای تاریخی مهم عصر مشروطه به چه صورت بوده است؟ دستاوردهای این پژوهش نشان می‌دهد که بیشترین آثاری که به عامۀ مردم در این زمان توجه داشته‌اند در وهلۀ اول خاطره نگاری‌ها و بعد تاریخ‌نگاری‌ها بوده است و گفتمان ارزشی نسبت به مردم چه در زبان نثر و چه در زبان نظم به نوع جریان فکری قالب در جامعه بستگی داشته است .
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
a
چکیده [English]
a
کلیدواژه‌ها [English]
- a
)