بررسی نشانه‏ های نیمایی در شعر منوچهر نیستانی

نیما با انحراف نامتعارف از هنجار زبانیِ رایج در شعر زمانۀ خود، طرحی نو درافکند و سبکی بدیع در سرایش شعر پارسی پدید آورد. در ابتدا عده‌ای به مخالفت با نظریۀ وی برخاستند و گروهی در صدد برقراری ارتباط و درک آن برآمدند. منوچهر نیستانی در دستۀ دوم بود، گروهی که تلاش کردند طرحی را که او آغاز کرده بود، تثبیت کرده و به سر منزل مقصود برسانند. مساله این است که دنباله‌روی نیستانی از نیما در چه سطحی و در کدام بخش‌های پیشنهادی نیما بوده است. این پژوهش بر آن است تا به روش کتابخانه‌ای و به صورت توصیفی_تحلیلی و با بررسی چند نمونه از اشعار این شاعر، میزان وفاداری او به ملاک‌های الگوی پیشنهادی نیما را بازنمایاند. از مجموع 152 شعر موجود در مجموعه اشعار نیستانی 98 شعر به سبک نیمایی(آزاد) و 54 شعر به سبک سنتی؛ 95 شعر از مجموع 152 شعر سمبولیک؛ 151 شعر دارای قافیه؛ همۀ 152 شعر او دارای وزن؛ و48 شعر از 152 شعر دارای قافیۀ نیمایی است. بدین ترتیب نیستانی در محور وزن و قافیه صد درصد؛ در محور اشعار نمادین 5/62 درصد و عدم تساوی طولی مصرع‌ها 5/32 درصد دنباله‌رو نیما بوده است. اعداد و ارقام بالا مبیّن این است که نیستانی از وفادارانِ به قواعدِ پیشنهادی نیما و یک شاعر نیمایی است.