استعاره از ارکان مهم بلاغت است و آن را یکی از مهم ترین صور خیال در دنیای ادبیات دانسته اند؛ غالب منتقدان ،سبک فردی و خاص سپهری را در علاقه و رغبت فراوان او به ساخت و کاربد استعاره دانسته اند.استعاره پس از مجاز ،پربسآمدترین صورت خیال در شعر حجم سبز سهراب سپهری است؛واضح است که محدودیت تعیین مرز و حد دقیق استعاره و مجاز می تواند فراوانی کاربرد استعاره در شعر سهراب را بیشتر نشان دهد.از انواع استعاره ،نیز بسآمد استعارة مصرحه بیشتر از استعارة مکنیه یا تخییلیه است.بالا بودن فراوانی کاربرد استعاره از تشبیه در شعر سهراب سپهری،علاقه و رغبت فراوانی است که سهراب به صورت خیال استعاره دارد. نتیجة این پژوهش آن است که از حیث مفهوم،غالب استعاره های سهراب برگرفته از عرفان خاص او یعنی عرفان شرقی است و درواقع،سهراب استعاره های زیادی در موضوع نور،خواب ،آب و ... دارد.برجسته سازی عنصر دیگری است که سپهری در کنار استعاره پردازی در شعر خود از آن بهره برده و سهراب کاربرد استعاره های خود را بر پایة برجسته سازی قرار داده است. استعاره های سپهری،یکسره بر گرفته از نظام اندیشه ای و اعتقاد و علاقه به دنیای وحدت مدار عرفان اوست و این نوع بیان ترکیب عرفان و کلیت و وحدت با استعاره از شگردهای شاعری و شعرگویی سپهری است. روش تحقیق این مقاله، توصیفی، مقایسه ای و تحلیلی است که در آن از شیوه های اسنادی،فیش برداری و کتابخانه ای بهره برده است.